Institutionele beleggers kunnen profiteren van hogere exposure naar Emerging Markets Debt

Emerging Markets Debt (EMD) is een grote en groeiende beleggingscategorie die steeds belangrijker wordt voor institutionele beleggers. Bovendien zijn de koersen in deze categorie dit jaar gedrukt door een sterke Amerikaanse dollar en andere technische factoren. Is het aantrekkelijk om nu in EMD te stappen, vooral gezien de stijgende rentes en normalisering van het monetaire beleid in ontwikkelde markten?

Uit nieuw onderzoek¹ uitgevoerd door studenten van de Sloan School of Management at Massachusetts Institute of Technology, onder begeleiding van NN Investment Partners (NN IP), blijkt dat een optimale allocatie naar EMD in een klimaat van stijgende rentes tussen de 8% en 35% van een vastrentende portefeuille is, afhankelijk van de risicobereidheid van beleggers. Toch is de huidige weging van EMD in de belangrijkste obligatiebenchmarks in verhouding lager dan wat het onderzoek als optimaal stelt.

Het onderzoek vergeleek de risico-rendementsprofielen van een reeks vastrentende sectoren in periodes met stijgende rentes in de afgelopen 15 jaar. Dit resulteerde in optimale allocaties naar EMD in vastrentende portefeuilles, gegeven verschillende niveaus van maximaal aanvaardbare verliezen (drawdowns). Correlaties tussen categorieën werden gebruikt tijdens periodes met stijgende rentes. Het onderzoek concludeert dat zelfs beleggers die slechts een drawdown-risico van 0% accepteren over een periode van een jaar al kunnen profiteren van een allocatie van 8% naar EMD. Bij een gematigde drawdown-risicotolerantie van -5% neemt de aanbevolen allocatie sterk toe tot 26%. Voor beleggers die een drawdown-risico van -15% accepteren, is 35% de optimale allocatie.

Uit een eerder onderzoek² van NN IP blijkt dat EMD hoge risicogecorrigeerde rendementen biedt. Ten eerste is het risico-rendementsprofiel relatief gunstig. Op 31 december 2017 waren de yields op lokale staatsobligaties van opkomende markten bijvoorbeeld bijna gelijk aan die op Amerikaanse high yield-obligaties, terwijl de gezamenlijke kredietrating zeven ratings beter was. Bovendien was de yield op EMD-bedrijfsobligaties bijna 2% hoger dan die op Amerikaanse bedrijfsobligaties met een investment grade-rating, ook al was de kredietrating slechts twee ratings lager. Daarnaast biedt EMD volgens NN IP structurele voordelen. Tussen 1983 en 2016 bijvoorbeeld bedroeg het gemiddelde terugvorderingspercentage voor in gebreke gebleven EMD-staatsobligaties ongeveer 54%, wat veel hoger was dan voor bedrijfsobligaties. Ook zijn er in een jaar nooit meer dan twee EMD-staatsobligaties in gebreke gebleven en hoewel de creditspreads doorgaans gecorreleerd zijn met Amerikaanse aandelen, nam het aantal in gebreke blijvende EMD-staatsobligaties gedurende de financiële crisis van 2008 niet noemenswaardig toe.³

Ondanks de omvang van EMD als beleggingscategorie, het gunstige risico-rendementsprofiel over de afgelopen 15 jaar en de solide fundamentals blijft de allocatie naar EMD beperkt. Het ‘ NN IP EMD Investor Sentiment onderzoek’ van maart 2018 wijst erop dat institutionele beleggers doorgaans slechts 1-5% van hun vermogen toewijzen aan EMD, omdat het aandeel van de sector in de belangrijkste benchmarks klein is: EMD vertegenwoordigt slechts 2% van de Citi WGBI-index, 3,1% van de Bloomberg Global Treasury-index en 6,0% van de Bloomyard- Barclays Global Treasury-index⁵. Dit komt vooral doordat EMD niet evenredig wordt vertegenwoordigd in wereldwijde vastrentende benchmarks, omdat sommige obligaties en landen (nog) niet voldoen aan inclusiecriteria.

Marcelo Assalin, Head of Emerging Markets Debt bij NN Investment Partners, licht toe: “EMD is een behoorlijk ondergewaardeerde categorie. We moedigen beleggers aan verder te kijken dan de huidige, in onze ogen, onnodige bezorgdheid en zich meer te richten op de cijfers. De historische risico- en rendementskenmerken van EMD zijn zeer aantrekkelijk, vooral als de extra yield kan dienen als bescherming tegen de tegenwind die wordt veroorzaakt door stijgende rentes.”

“De markt overschat vaak de risico’s die worden geassocieerd met EMD-staatsobligaties. Dit biedt de geduldige belegger een gunstigere risico-rendementsverhouding dan in andere vastrentende categorieën.”

Het ‘NN IP EMD Investor Sentiment onderzoek’ gaf verder aan dat meer dan de helft van de institutionele beleggers weinig in EMD beleggen vanwege een gebrek aan kennis van de categorie. Driekwart van de respondenten verwijt de beperkte allocatie aan de algemene risicoperceptie. Volgens Marcelo Assalin speelt ook de voorkeur voor binnenlandse beleggingsmarkten mee.

Assalin: “Ik ben ervan overtuigd dat high yield-obligaties, EMD in harde valuta, EMD Short Duration en Frontier Communications Markets Debt het in een klimaat van stijgende rentes veel beter kunnen doen dan andere vastrentende categorieën. Ook obligaties in lokale valuta’s met een kortere looptijd zullen waarschijnlijk goed presteren.”