T. Rowe Price: Vier redenen waarom de Amerikaanse dollar van z’n voetstuk valt

Tijdens een paar instabiele jaren waarin grote gebeurtenissen zoals Brexit en de coronaviruspandemie plaatsvonden, is de Amerikaanse dollar een steunpilaar voor beleggers geweest. Hij heeft een grotere veerkracht getoond dan de meeste andere belangrijke valuta's. Er zijn echter tekenen die erop wijzen dat de dollar in het eerste kwartaal van dit jaar zijn plafond heeft bereikt, aangezien hij recentelijk is beginnen te verzwakken, stelt Ken Orchard, Co-Portfolio Manager, International Bond Strategies bij T. Rowe Price.

De coronaviruscrisis kan de laatste piek van de dollar in de opwaartse trend markeren voordat hij zijn koers verlegt. De gebeurtenissen van dit jaar hebben de marktwaarde van de dollar alleen maar doen stijgen, door zijn gepercipieerde safe haven status. Maar na de piek van maart is de munt gedaald en vier belangrijke factoren wijzen erop dat de dollar een langdurige periode van depreciatie tegemoet kan gaan:

1. Het begin van een nieuwe cyclus kan de kansen doen keren

Hoewel er op korte termijn pieken en dalen kunnen optreden tijdens bredere uptrends en downtrends, is er reden om aan te nemen dat de huidige afkoeling van de dollar het begin kan zijn van een nieuwe neerwaartse cyclus. De vorige dollar bullmarkten hebben de neiging gehad om enkele jaren te duren voordat ze terugvielen. De belangrijkste daarvan vond plaats in het begin van de jaren tachtig, toen de Federal Reserve de rentetarieven verhoogde tot 20% om stagflatie tegen te gaan. Vanaf het dieptepunt in oktober 1978 steeg de DXY met meer dan 52% in maart 1985.

2. Het Amerikaanse economisch herstel ziet er onzeker uit

De mogelijkheid van een wereldwijd economisch herstel in de tweede helft van het jaar zou ook de dollar kunnen verzwakken. Gezien zijn status als 's werelds grootste munt wordt het herstel van de Amerikaanse dollar beïnvloed door een breder mondiaal sentiment: Sterke economische prestaties van de VS ten opzichte van de rest van de wereld, een hawkish Fed en een lage risicobereidheid wijzen over het algemeen op een sterkere dollar; een relatief tragere groei van de Amerikaanse economie, een meer dovish Fed en betere vooruitzichten voor de internationale markten vallen vaak samen met een verzwakking van de Amerikaanse dollar. Als we vooruitkijken naar een wereldwijde post-coronavirus economie, zijn er aanwijzingen dat de tweede omgeving meer kans van slagen heeft.

Op het eerste gezicht lijken de economische en sentiment-gegevens over de hele linie oogverblindend slecht. Het is echter waarschijnlijk dat sommige landen het ergste van de crisis achter de rug hebben. Landen in Azië en Europa die in lockdown waren, zijn opnieuw geopend onder leiding van China, dat zijn productie-industrie al in maart weer op gang heeft gebracht. De inkoopmanagersindices (PMI) van de eurozone gaven in mei een flinke opleving te zien, hoewel ze in krimpgebied blijven; en bemoedigend is dat de dienstensectoren in enkele van de zwaarst getroffen gebieden, zoals Spanje en Italië, weer worden opengesteld. Bovendien heeft het massale stimuleringsplan van de Europese Unie een sterk signaal afgegeven dat het blok zich inzet voor de wederopbouw, wat positief zou moeten zijn voor de euro.

Hoewel de VS zich ook heropent, blijft de weg naar een genormaliseerde groei een punt van zorg: de besmettingscijfers in het land blijven hoog en overtreffen de rest van de wereld veruit, het risico van een tweede uitbraak blijft vrij reëel en de heropening van de economie zal waarschijnlijk uiterst geleidelijk verlopen.

3. Wegvallen renteverschil

Het wegvallen van een van de meest verleidelijke redenen om de dollar vast te houden, namelijk de hogere rente in de VS, zou de dollar ook de weg naar beneden kunnen doen inslaan. In 2017 en 2018 heeft de Fed de rente zeven keer verhoogd, terwijl de andere grote centrale banken een accomoderend monetair beleid bleven voeren. Dit hielp de dollar te herstellen, omdat hogere rentetarieven de relatieve waarde van een valuta meestal verhogen.

In 2019 veranderde de Fed echter van koers, waarbij de rente in de loop van het jaar drie keer werd verlaagd en de verplichting werd aangegaan om USD 60 miljard aan schatkistpapier per maand te kopen. Dit jaar, toen de coronaviruscrisis zich uitbreidde, versoepelde de Fed verder door de rente te verlagen tot bijna nul, waardoor de rente veel dichter bij die van andere ontwikkelde markten zoals de eurozone en Japan kwam te liggen. Daarnaast heeft de Fed haar QE-aankoopprogramma's uitgebreid, waardoor de markt met dollars is overspoeld.

4. Afnemende status - dollar als percentage van de wereldwijde reserves neemt af.

Er zijn inderdaad tekenen dat dit al gebeurt. Volgens cijfers van het Internationaal Monetair Fonds was de munt goed voor ongeveer 57% van de centrale bank reserves eind 2019; in de loop van dat jaar daalde het aangehouden bedrag aan Amerikaanse dollars echter als percentage van de mondiale reserves, terwijl valuta's zoals de euro, de Chinese yuan, het Britse pond en de Japanse yen allemaal in dezelfde periode aan gewicht wonnen.

Het politieke klimaat maakt de toekomst van de dollar ook onzeker. De uitkomst van de komende Amerikaanse presidentsverkiezingen is onzekerder dan enkele maanden geleden. Mocht de democratische kandidaat Joe Biden winnen, of zelfs als die uitkomst waarschijnlijker lijkt naarmate de verkiezingsdag nadert, dan zou de dollar een periode van zwakte kunnen zien door de verwachting dat het protectionistische beleid van Donald Trump geleidelijk zal worden teruggedraaid.

Waarom het nu misschien tijd is om valuta-exposure te diversifiëren?

Ondanks deze factoren is er geen garantie dat de dollar zal dalen. De valuta behoudt nog steeds de safe haven eigenschappen en de liquiditeitswaarde, iets wat in onzekere tijden zeer gewaardeerd wordt. Mocht de coronaviruspandemie zich na de zomer uitbreiden door secundaire uitbraken of een schamele opleving, dan valt te verwachten dat beleggers weer gunstig tegen de dollar zullen aankijken. Zelfs als de Amerikaanse data zodanig verslechteren dat de Fed de rente langer laag zal houden, is het mogelijk dat elke daling van de vraag naar de dollar als gevolg van de daling van het renteverschil in eerste instantie wordt gecompenseerd door de stijging van de vraag naar Amerikaanse Treasuries en andere in Amerikaanse dollars luidende financiële activa met een laag risico. Bovendien zou een heropleving van de handelsspanningen tussen de VS en China in de nabije toekomst kunnen leiden tot meer protectionisme en dus tot een stijging van de dollar, terwijl de geschiedenis ons leert dat een opleving in Europa en Japan niet gegarandeerd is.

Maar nu we een 10 jaar durende dollar bullmarkt naderen en de wereldwijde economische groei op zijn retour is door de coronaviruscrisis, zouden beleggers moeten overwegen of een diversificatie van de in Amerikaanse dollars luidende activa naar internationale obligaties een slimme zet zou kunnen zijn nu we de tweede helft van het jaar naderen.