Macroscoop: Pokeren

Door Enguerrand Artaz, Fund Manager La Financière de l'Echiquier.

Mensen die vaak kaarten weten het: naarmate het spel vordert wordt er steeds meer risico genomen en worden de strategieën steeds gekker, met alle gevolgen van dien. Terwijl de Amerikaanse presidentscampagne de laatste fase ingaat, hebben de onderhandelingen over een nieuw herstelplan in de Verenigde Staten veel weg van een spelletje poker.

Aan Democratische zijde is het strijdplan duidelijk. Nancy Pelosi houdt vast aan de 2200 miljard dollar waar haar kamp sinds enkele weken op inzet. De voorzitter van het Huis van Afgevaardigden wordt hierin gesteund door de peilingen, waarin Joe Biden nog altijd aan kop gaat in de race om het Witte Huis. Daarnaast wordt de kans dat de Senaat in Democratische handen komt steeds groter.

Op hun beurt hebben de Republikeinen weinig troeven in handen, en bovendien zijn ze verdeeld. Vanuit het Witte Huis stuurt Donald Trump de ene na de andere tegenstrijdige verklaring de wereld in. Hij lijkt echter bereid, net als de spelers die zijn casino's in Atlantic City afstruinen, om alles op één kaart te zetten.

Na eind vorige week te hebben verklaard voorstander te zijn van een plan ”dat omvangrijker is dan wat de Republikeinen en de Democraten voorstellen”, zette hij zijn woorden donderdag kracht bij door te pleiten voor een ambitieuzer plan dan de 1800 miljard waar zijn eigen kamp op inzet.

Onder de volksvertegenwoordigers is de toon een stuk gematigder. Mitch McConnell, de leider van de Republikeinse partij in de Senaat, heeft de uitspraken van de president steevast weerlegd en verklaard dat de Senaat zich deze week zou buigen over een ”gericht” steunplan van slechts 500 miljard, bedoeld om de meest nijpende situaties het hoofd te bieden (gegarandeerde leningen aan kleine en middelgrote ondernemingen, aanvulling op de werkloosheidsuitkering e.d.).

Een standpunt dat weerklank vindt bij talloze senatoren, die zich bij het verlies van het presidentschap lijken te hebben neergelegd en zich nu vooral inspannen om hun mandaat te behouden. Uit dit oogpunt hebben ze er alle belang bij de lijn van de huidige president los te laten en geen zetels cadeau te doen aan hun Democratische tegenstanders.

Deze verdeeldheid speelt de Democraten in de kaart, die hun kans schoon zien om het getreuzel van de Republikeinen aan te voeren als reden dat een drastisch stimuleringsplan niet reeds vóór de verkiezingen is goedgekeurd. Hoewel het overleg tussen Nancy Pelosi en Steven Mnuchin, de Amerikaanse minister van Financiën, nog gaande is, lijkt het hoogst onwaarschijnlijk dat er vóór 3 november een akkoord wordt bereikt.

Het politieke steekspel zal nog wel een aantal weken voortduren, en helaas dreigt dit ten koste te gaan van de economie, terwijl het aantal wekelijkse aanvragen voor een werkloosheidsuitkering weer fors toeneemt.

Een blauwe golf waarbij de Democraten zowel het presidentschap als de Senaat in de wacht zouden slepen, een scenario dat een jaar geleden nog verfoeid werd, lijkt in de beleving van de markten momenteel de beste optie. In dit scenario zou een tweede steunplan, waarvan het bedrag waarschijnlijk hoger zal zijn dan de bij de onderhandelingen met de Republikeinen voorgestelde 2200 miljard, heel snel in stemming kunnen worden gebracht.

Bij een minder eenduidig verkiezingsresultaat dreigt daarentegen verder uitstel. Met alle gevolgen van dien voor de Amerikaanse economie... en voor de markten.