Inkoopprogramma’s verdringen dividenduitkeringen

Aandeleninkoopprogramma’s zijn geliefd bij bedrijven en beleggers. Ze hebben de aandelenmarkt de laatste jaren flink beïnvloed. Maar er zitten consequenties op de lange termijn aan verbonden, waarvan beleggers zich wel bewust moeten zijn, meent Duncan Lamont, Head of Research bij Schroders . Een hogere uitkering aan aandeelhouders veroorzaakt het risico op een lagere groei op de langere termijn. Beleggers moeten zich dus afvragen wat ze willen.

Duncan Lamont

Met een aandeleninkoopprogramma koopt een bedrijf eigen aandelen in op de markt. Het is een manier om cash terug te laten vloeien naar de aandeelhouders, net als een dividenduitkering. Beleggers kunnen hun stukken aanbieden, of juist houden en dan vergroten ze hun belang in het bedrijf. Het verschil met een dividenduitkering is dat het een afgebakend programma is terwijl dividend een voortdurend commitment veronderstelt.

1. Inkoopprogramma’s verdringen dividenduitkeringen

Momenteel is aandeleninkoop veruit populairder dan dividend. Amerikaanse bedrijven hebben in het eerste halfjaar van 2018 al voor 200 miljard dollar aan aandelen teruggekocht, tegen zo’n 100 miljard dollar aan dividend uitgekeerd. 2o jaar geleden waren beide bedragen nog ‘slechts’ 30 miljard dollar.

2. Grote inkoopprogramma’s zijn een waarschuwingssignaal over het sentiment

Bedrijven kunnen kiezen om cash te investeren in het bedrijf voor toekomstige groei, of het terug te laten vloeien naar de aandeelhouders. Als er geen aantrekkelijke investeringsmogelijkheden zijn, is het beter om het terug te geven aan de aandeelhouders. Een hoge uitkering aan de aandeelhouders kan dus wijzen op een gebrek aan investeringsmogelijkheden. Het feit dat bedrijven de afgelopen jaren ongeveer 100% van hun winst hebben uitgekeerd via een combinatie van dividenden en aandeleninkoopprogramma's (dit cijfer staat bekend als de pay-out ratio) kan als zorgwekkend worden beschouwd. Ter vergelijking: in juni 2009 bedroeg dit cijfer ongeveer 60%.

Bron: S&P , data t/m 30 juni 2018

3. Hoge uitkeringen hebben ernstige gevolgen voor de lange termijn

Hoge uitkeringen aan de aandeelhouders lijken aantrekkelijk, maar ze beperken de ruimte voor bedrijven om het geld te herinvesteren. Daardoor kan het een duurzame langetermijngroei ondermijnen. Met een uitkering van bijna 100% van de winst, daalt de duurzame groei ratio naar 0%. Dat zou catastrofaal zijn.

4. Bedrijven zijn de grootste kopers in de markt

Ondanks dat aandelenmarkten een flinke opmars hebben doorgemaakt, zijn ze niet favoriet bij beleggers. De lidtekens van de financiële crisis zijn nog te vers. Daarnaast hebben veel institutionele beleggers, zoals pensioenfondsen, in de loop der tijd hun eigen aandelenallocaties verlaagd om het risico te beperken en beter af te stemmen op hun verplichtingen. Obligaties en alternatieve activa waren meer in trek. Hadden bedrijven niet zoveel aankoopprogramma’s opgetuigd, dan was het rendement op Amerikaanse aandelen lang niet zo hoog geweest. Grote vraag is wat er gebeurt als deze steun vanuit het bedrijfsleven wegvalt. Een kentering hierin kan ook een rotatie richting markten buiten de VS in gang zetten.

5. Lage rente was een drijfveer, wat als die stijgt?

De lage rente was een van de drijfveren voor aandeleninkoopprogramma’s. Wat gaat er gebeuren als de rente stijgt, valt dan deze steunpilaar onder de aandelenmarkten weg?

6. Aandeleninkoop leidt tot window-dressing en is leuk voor de bonus

Door eigen aandelen in te kopen, wordt het aantal uitstaande aandelen minder. Met die kunstgreep valt de winst per aandeel aardig op te krikken. Meer dan 70% van de bedrijven in de S&P500 heeft het aantal uitstaande aandelen gereduceerd tussen Q3 2017 en Q3 2018. Dat stuwt de winst per aandeel. Laat dat nu ook net een van de criteria zijn bij veel bedrijven voor de beloning van leidinggevenden. Door de winst per aandeel te vergroten neemt hun beloning toe. In het slechtste geval kunnen aandeleninkoopprogramma’s worden ingezet voor persoonlijk gewin op de korte termijn.